🧧 Budowa Psa Dla Dzieci

Opis projektu. Celem projektu jest budowa ogrodzonego wybiegu dla psów, na terenie którego właściciele czworonogów będą mogli spuszczać psy ze smyczy i dać się pupilowi wybiegać. W Malborku brakuje przestrzeni, w której psy mogą swobodnie biegać, bawić się, nie stwarzając zagrożenia dla dzieci i osób dorosłych. Doberman to rasa stosunkowo młoda, bo została stworzona na przełomie XIX i XX wieku. Powstała z potrzeby stworzenia psa agresywnego, obronnego i czujnego. Przez kolejne lata hodowli cechy te jednak zostały złagodzone. To stosunkowo zdrowy pies, ale może mieć problemy ze stawami, sercem, skórą i oczami. Mięśnie to czynne elementy narządu ruchu psa, zbudowane z tkanki mięśniowej. Mięśnie to kurczliwy narząd dzięki czemu w jego wyniku (kurczenia i rozkurczania) umożliwiają ruch konkretnych elementów szkieletu psa względem siebie. Kształt i budowa poszczególnych mięśni u psa zależna jest od roli jaką pełnią w organizmie. UKŁAD KRĄŻENIA. Królik domowy – opis i budowa ciała. Królik to wdzięczne i sympatyczne zwierzę domowe. Należy on do rodzaju zajęczaków, a nie jak się potocznie sądzi do gryzoni. Króliki mają specyficzną budowę ciała, która wynika z przystosowania do warunków bytowania. Poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje Witam Przedstawiam projekt budy dla dużego psa. Duża buda dla mojego pieska rasy Owczarek Podhalański aby miał się gdzie schować . Domek posiada izolacje ter Buda dla psa krok po kroku. Przygotuj potrzebne materiały. Możesz wykorzystać proste deski i profile krawędziowe, możesz jednak zrobić także stelaż i zakupić płyty OSB. Przygotuj także folię izolacyjną, styropian i narzędzia: wiertarkę, pilarkę lub piłę i szlifierkę, wkrętarkę i tym podobne elementy. Zacznij od budowy Opis psa po angielsku - tłumaczenie. Mój pies nazywa się Dakar. Jest owczarkiem niemieckim i ma 7 lat. Dakar ma brązowe oczy i długą, grubą, ciemną sierść. Jest dość duży i ciężki – waży prawie 50 kilo. Najbardziej lubię jego uszy. Zawsze są postawione na sztorc i czujne, co sprawia że wygląda mądrze i dystyngowanie. Zerówka Klasa 1 Klasa 2 Klasa 3 Biologia EW. budowa psa Rysunek z opisami. wg Kotek60. każdy memo lubny Biologia. Budowa psa Rysunek z opisami. wg Annakobus1. Klasa 3 Polski. Mięśnie, skóra Prawda czy fałsz. wg Aleksandran. temperatura otoczenia musi być wyższa niż 0 stopni Celsjusza, kojec musi mieć osobny pojemnik na wodę i karmę oraz kratki ściekowe, dach budy dla psa musi być pokryty materiałem, który nie koroduje. Ma być uchylny, aby swobodnie wietrzyć i myć budę od wewnątrz, przedsionek budy powinien stanowić 30%, a miejsce do spania 70% Strawiony pokarm zostaje wypychany ku odbytnicy. Jelito posiada grubą warstwę śluzu, która reguluje przemieszczenie się strawionych resztek. Proces trawienia u psa może trwać w przedziale 24 nawet do 46 godzin w zależności od podawanej karmy. Wszelkie zaburzenia i odstępstwa w procesie trawienia powinny być zgłaszane weterynarzowi. Co zobaczyły dzieci? Przez co patrzył dziadek? Jakie ptaki wracały do kraju? Co najważniejsze jest dla obserwatorów przyrody? Poznawanie budowy ptaka Rodzic czyta dziecku części ciała bociana a dziecko wskazuje je na zdjęciu: Dlaczego ptaki umieją latać, a ludzie nie potrafią? Uzupełnienie wypowiedzi dziecka, np. Budowa psa. Anatomia, czyli inaczej mówiąc budowa ciała psa przede wszystkim jest nauką zajmującą się nie tylko budową ciała psa, ale także jego układów oraz narządów. Jest to gałąź anatomii zwierzęcej i szczegółowo opisuje ona budowę makroskopową oraz umieszczenie w organizmie psa poszczególnych narządów i układów. RSdMU. MOJA KSIĄŻKA O mnie Mam na imię Angelina i miło mi Cię powitać na moim blogu. Jest to miejsce, gdzie znajdziesz smaczne i zdrowe przepisy dla całej rodziny. Mam cukrzycę typu 1, stąd wiele moich treści ma cukrzycę w tle lub na pierwszym planie. Mieszkam z mężem Tomkiem i trójką naszych dzieci (8-letnią Milenką, 2-letnim Tymkiem i urodzoną w styczniu 2020 Janeczką) w Warszawie, gdzie znalazłam swoje miejsce na ziemi. Lubię to miasto. Lubię ludzi, dobre jedzenie i podobno mam niezłe poczucie humoru, ale zdecydowanie lepiej gotuję, niż opowiadam żarty. Moja kuchnia oparta jest na świeżych produktach, nieskomplikowanych recepturach i sezonowości. Lubię eksperymentować, mieszać i odkrywać nowe smaki. Zapisz się do newsletteraObserwuj mnie na Facebooku Moje Social Media AKTYWNIE WSPIERAM Popularne wpisy Tagi Psy dla dzieci - jaką rasę wybrać? Masz małe dzieci i zastanawiasz się jaki pies dla dzieci będzie najlpeszy. Poniżej przedstawiamy najlepsze rasy na psa rodzinnego. Każdy rodzic powinien przygotować się na moment, w którym jego dziecko zacznie go prosić o psa. Czworonogi to wierni towarzysze życia i zabawy, najlepsi przyjaciele. Dziecko chce mieć kogoś, z kim będzie mogło się bawić, spędzać czas i kim będzie mogło się opiekować. Oczywiście pies nie może być traktowany jak zabawka, ponieważ ma swoje uczucia i potrzeby. Decyzja o adopcji psa powinna być dobrze przemyślana i podjęta odpowiedzialnie. Pies to obowiązek na kilkanaście lat. Z pewnością jednak wniesie do życia dziecka wiele ważnych wartości. Dzięki zwierzakowi dziecko rozwija swoją opiekuńczość, odpowiedzialność i wrażliwość. Przy wyborze odpowiedniego towarzysza dla dziecka należy kierować się jego charakterem i indywidualnymi predyspozycjami, istnieją jednak rasy sprawdzone, które doskonale odnajdują się w jak psy dla dzieci. Najlepszymi przyjacielami dzieci są rasy o łagodnym, przyjacielskim usposobieniu, cierpliwe, które nie przejawiają agresji. Odpowiedni dla dziecka pies powinien być żywiołowy i skory do zabawy, by dotrzymać mu kroku. Cechy ras psów dla dzieci Majbardziej odpowiednie rasy psów dla dzieci wyróżniają się podstawowymi cechami charakteru odpowiednimi dla psa rodzinnego. Pies, który żyje w rodzinie z małymi dziećmi, musi charakteryzować się przede wszystkim niskim potencjałem agresji. Poza tym powinien mieć wysoki próg cierpliwości i wytrzymałości. Powinien nie mieć również wrodzonego instynktu stróżowania. Z reguły rodziny z dziećmi są często odwiedzane przez przyjaciół i krewnych. W tym przypadku taki wrodzony instynkt stróżowania może być źródłem stresu zarówno dla psa, jak i dla właściciela. W najgorszym przypadku taki wrodzony instynkt może sprawić, że pies poczuje się zobowiązany do obrony dziecka z jego rodziny, przed innym dzieckiem, które przychodzi w odwiedziny. Ponadto w głośnych rodzinach takie psy często stają się zdezorientowane lub reagują agresywnie. Pies dla dziecka powinien mieć wrodzony wewnętrzny spokój, by nie reagował na każdy najmniejszy bodziec. Należy również zwrócić uwagę na rozmiar psa, który jest odpowiedni dla dziecka. Duże psy muszą nauczyć się delikatności w kontaktach z dziećmi, a w przypadku małych psów istnieje ryzyko, że zostaną uszkodzone w trakcie zabawy, ponieważ małe psy często nie są traktowane przez dzieci poważnie. Pies dla pięciolatka Przy wyborze rasy psów dla dzieci tak jak już wcześniej zostało wspomniane, warto wziąć pod uwagę wiek dziecka. W przypadku pięciolatka warto wybrać pieska większych ras, ponieważ jest mniejsze ryzyko, że dziecko niechcący go uszkodzi. Jeśli nie ma przeciwwskazań takich jak małe mieszkanie, a rodzice dysponują domem z ogrodem, warto zdecydować się na nowofunlanda lub berneńczyka. W tym wieku dziecko dopiero zaczyna rozumieć, że inne istoty w tym zwierzęta również mają swoje potrzeby i autonomię, które należy szanować. Ogromną rolę odgrywają w tym czasie rodzice, którzy powinni nauczyć dziecko szacunku do zwierzęcia i jego odpowiedniego traktowania. Jest to również dobry moment na początki nauczania dziecka odpowiedzialności i przydzielenie mu pierwszych obowiązków związanych z posiadaniem zwierzęcia. Pies dla dziesięciolatka Dziecko już nieco starsze w wieku około dziesięciu lat jest gotowe na to, by przyjąć na swoje barki część obowiązków związanych z posiadaniem psa. Należy jednak zastanowić się, czy zapał nie jest jednak chwilowy. Jeśli już zostanie podjęta decyzja o posiadaniu psa, można zdecydować się na rasy mniejsze, nie ma już bowiem ryzyka, że szczeniaczkowi niewielkich rozmiarów może zostać wyrządzona przypadkowa krzywda. Dziecko w tym wieku jest już świadome, że inne istoty mają również swoje uczucia i potrzeby i w większości przypadków jest w stanie zaopiekować się małym zwierzątkiem w odpowiedni sposób. Oczywiście, jeśli są takie możliwości, nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zdecydować się na psa większej rasy. Tutaj jednak należy rozważyć kwestie spacerów. Jeśli pupil ma być wyprowadzany przez dziecko, siła większego psa na przykład berneńczyka może się okazać za duża. Pies dla piętnastolatka Dzieci w starszym wieku około piętnastu lat zwykle już same podejmują decyzję o tym, jakiej rasy psa chciałyby mieć. Warto jednak przeanalizować z dzieckiem usposobienie i potrzeby danej rasy i zastanowić się, czy aby na pewno dziecko i pozostali członkowie rodziny są im w stanie sprostać. Tutaj szczególnie ważnym aspektem jest pielęgnacja futra. Choć dzieci często chętnie zobowiązują się, że wezmą na siebie ten obowiązek, po jakimś czasie zapał mija i obowiązek spada na rodziców. Warto więc w tym przypadku postawić na rasy, które nie są zbyt wymagające pod względem potrzeb. Dobrze sprawdzi się samojed, którego piękna gęsta i biała sierść ma zdolności do samooczyszczania się. Dobrym wyborem jest też beagle, którego sierść nie jest wymagająca w pielęgnacji. Świadomy wybór hodowli Ważnym aspektem jest również świadomy wybór hodowli. Pewne są tylko osobniki z dobrych hodowli, którym zależy na dobru zwierząt i które nie traktują psów jak maszynki do robienia pieniędzy. Warto zatem wybierać hodowle sprawdzone, a psy najlepiej z rodowodem,a więc z pewnym pochodzeniem. Wtedy nie ma ryzyka, że charakter psa będzie odbiegał od norm dla danej rasy, nie ma też ryzyka groźnych chorób czy innych niemiłych niespodzianek. Jeśli już ostatecznie zdecydujesz się na przygarnięcie psa, musisz pamiętać, że ze szczeniakiem jest jak z dzieckiem. Należy poświecić mu odpowiednią ilość czasu i uwagi. Warto przez pierwsze dni być z dzieckiem i szczeniakiem w domu. Można wtedy pokazać dziecku, w jaki sposób opiekować się pieskiem i jak go odpowiednio traktować. Poniżej znajduje się lista ras, które są szczególnie polecane dla rodzin z dziećmi. Krótka charakterystyka uwzględnia również te cechy osobowości, które predysponują je do życiaz pociechami. Top 12 - najlepsze psy dla dzieci 1. Buldog francuski W jego przypadku Buldoga francuskiego najlepiej sprawdza się powiedzenie, że pozory mylą. Choć jego masywna budowa i mało przyjazny wygląd sprawia, że wydaje się groźny, to w rzeczywistości okazuje się być bardzo łagodnym i wesołym psem. Co najważniejsze jest niezwykle cierpliwy, dlatego doskonale nadaje się do życia z dziećmi. Jest nawet nieco flegmatyczny. Buldogi angielskie nie są hałaśliwe i nie potrzebują zbyt wiele ruchu. Lubia jednak zabawę, więc z pewnością dzieci nie będą się nudzić w ich towarzystwie. Jest to rasa wytrzymała, odważna i przyjacielska. Nie okazuje agresji ani do ludzi, w tym dzieci, ani do innych zwierząt zatem doskonale nadaje się jako pies dla Beagle To jedna z najbardziej przyjaznych ras. Nie przejawia agresji, uwielbia zabawy i towarzystwo innych. Beagle jest niezwykle inteligentny, uczy się chętnie i szybko. Jest psem bardzo ruchliwym i aktywnym. Należy zapewnić mu odpowiednią dawkę ruchu w ciągu dnia, zabierając na długi spacer. Znudzony beagle może zacząć wyrządzać szkody w domu czy ogródku, dlatego tak ważne jest zapewnienie mu ruchu i zajęcia. Jego sierść jest łatwa w pielęgnacji, wystarczy regularne szczotkowanie w okresach linienia. 3. Owczarek szkocki collie Według behawiorystów jest to rasa idealna dla każdego, nawet dla tych, którzy nie mają jeszcze doświadczenia w postępowaniu z psami i ich wychowaniu. Rasa ta z natury jest niezwykle łagodna i nie okazuje agresji. Sprawdzają się w roli opiekunów dla dziecka. Zdarzają się jednak pewne wyjątki. Psy tej rasy są ufne w stosunku do domowników, w stosunku do obcych mogą przejawiać zachowania ofensywne. Są bardzo rodzinne, mocno się przywiązują, ale nie lubią długo zostawać same w domu, mogą wtedy niszczyć przedmioty. Mają mnóstwo energii, są skore do zabawy. Potrzebują sporej przestrzeni do życia i dużo ruchu. Łatwo je szkolić, szybko i chętnie się uczą. 4. Sheltie Rasa, która preferuje spokojne otoczenie, dlatego jest polecana dla rodzin ze starszymi dziećmi. Zbyt żywe domostwa powinny zrezygnować z jego wyboru. Jest to rasa aktywna, cetna do zabawy i łatwa w wychowaniu. Chętna do nauki. Może być wychowywana przez dziecko pod nadzorem szkółki dla psów. Sheltie chętnie spacerują i angażują się w sporty dla psów. W stosunku do obcych zachowują dystans. 5. Nowofunland Mimo swoich dużych gabarytów psy tej rasy są uważane za jedne z najbardziej towarzyskich i łagodnych. Są niezwykle delikatne, dlatego doskonale nadają się do życia z dziećmi, osobami starszymi i chorymi. Są łagodne i przyjacielskie również w stosunku do innych zwierząt. Doskonale nadają się dla mniejszych Seter irlandzki Jest uważany za psa bardzo rodzinnego, potrzebującego stałego kontaktu z ludźmi. Uwielbia wspólne zabawy i spacery. Jest niezwykle wierny i co ważne cierpliwy. Jest również bardzo wyrozumiały, dlatego doskonale sprawdzi się jako przyjaciel dla dziecka. Nie wykazuje przejawów agresji. Jest bardzo wrażliwy, z tego względu jego wychowanie musi opierać się na systemie nagród i odbywać się bez karcenia. Inaczej spowoduje to negatywne zachowania, w tym częste Pudel Pudel pasuje do aktywnej rodziny. Potrafi się dostosować. To rasa, która występuje w wielu odmianach, od całkiem małych do dużych. Odmiana i wielkość pieska powinna być dopasowana do wieku dziecka. Im większe dziecko tym na mniejszą odmianę można się zdecydować. Doskonały towarzysz zarówno dla dziecka jak i osoby starszej. Pudle są bardzo opiekuńcze, dumne, eleganckie i cierpliwe, niezwykle inteligentne. Ich wesołe usposobienie zachęca do zabawy. Uwielbiają spędzać czas na zewnątrz, aportując. Co ważne mają włosy, a nie sierść, więc idealnie sprawdzą się dla dzieci i alergików. 8. Labrador retriever Psy tej rasy potrzebują bezpośredniego i bliskiego kontaktu z człowiekiem. Labradory mocno się przywiązują, a porzucone odczuwają ogromne cierpienie w wyniku którego mogą poważnie się rozchorować. Doskonale dogadują się z dziećmi, mają wobec nich ogromną cierpliwość. Nie przejawiają agresji wobec ludzi i innych zwierząt. Są wesołe i skore do zabawy, w towarzystwie dzieci z pewnością nie będą się nudzić. 9. Golden retriver Golden retriever to rasa podobna w usposobieniu do labradorów. Podobnie jak one, psy tej rasy są łagodne, posłuszne i niezwykle inteligentne. Są emocjonalnie ustabilizowane, przy czym potrzebują dużo ruchu i aktywności. Lubia się bawić zarówno w domu, jak i na zewnątrz. Bardzo mocno przywiązują się do właściciela, potrzebują bliskiego i stałego kontaktu z członkami rodziny. Nieagresywne, tolerują inne zwierzęta. Idealne jako towarzysz dla dziecka, osoby starszej czy niepełnosprawnej. 10. Bichon frise Znakiem rozpoznawczym tej rasy jest czułość. Z tego względu sprawdzą się doskonale w roli przyjaciela dziecka. Uwielbiają pieszczoty i są skore do zabawy. Nigdy nie mają dość głaskania, przytulania i innych sposobów okazywania miłości. Ze względu na niewielkie rozmiary rasa ta sprawdzi się raczej w rodzinach z większymi dziećmi, które mają więcej wyczucia. Niestety małe dziecko może przez przypadek zrobić pieskowi krzywdę, gdyż nie ma jeszcze odpowiedniej wiedzy ani wypracowanych Berneński pies pasterski Jego wrodzona czujność i wewnętrzny spokój to cechy, które sprawiają, że jest opanowanym obserwatorem, który bacznie przygląda się wydarzeniom wokół. Jest pewny siebie i suwerenny. Spokojne usposobienie sprawia, że głośne dzieci nie robią na nim wrażenia. Jest zatem doskonałym kandydatem na towarzysza dla dzieci mniejszych i bardziej aktywnych. Dodatkowo posiada dużą wytrzymałość, więc zabawy z młodszymi nie stanowią dla niego problemu. 12. Samojed Jest idealnym towarzyszem dla dziecka ze względu na swoją anielską cierpliwość. Jest to rasa, która lubi dzieci, jest bardzo przyjazna. Ze względu na swoje żywiołowe usposobienie potrzebuje sporej dawki ruchu, uwielbia spędzać czas na zewnątrz. Samojed bez trudu dotrzyma kroku każdemu dziecku. Jego piękna i gęsta sierść wbrew pozorom nie jest wymagająca w pielęgnacji, ponieważ ma zdolności do samooczyszczania się. Jest wiele łagodnych ras, które sprawdzą się w roli towarzysza dziecka, zarówno te małe, jak i duże. Z pewnością znalezienie odpowiedniej rasy nie będzie problemem. Każde dziecko czerpie wiele korzyści z wychowywania się z psem, który uczy opiekuńczości, odpowiedzialności i wrażliwości na innych. Pies zachęca również do ruchu i aktywności na świeżym powietrzu. Zabawy z psem pozwalają na rozładowanie nadmiaru energii w przypadek dzieci bardziej żywiołowych. Należy jednak pamiętać, że dziecko nie jest w stanie w pełni samodzielnie opiekować się zwierzęciem, dlatego należy mieć na uwadze, że opieka nad psem stanie się obowiązkiem wszystkich członków rodziny. Należy wybrać taką rasę, która będzie najbardziej odpowiednia dla dziecka, ale również dopasowana do stylu życia rodziny. Adoptując psa, trzeba pamiętać, że nawet najłagodniejsze usposobienie rasy nie zwalnia rodzica z obowiązku nauczenia dziecka obchodzenia się ze zwierzęciem. Nie można również zaniedbywać wychowania pupila, ponieważ nic i nikt nie jest w stanie tego zastąpić. Dobrze wychowany pies nie będzie sprawiał problemów i sprawdzi się doskonale w roli opiekunai przyjaciela małego dziecka. Dwa paski na teście ciążowym wywracają świat do góry nogami. Ta wielka życiowa rewolucja obejmuje nie tylko przyszłych rodziców, ale też całe dotychczasowe stadko. Psy przyzwyczajone do bycia pupilkami, po pojawieniu się dziecka często spadają na drugi, trzeci, a nawet czwarty plan. Zdarza się, że w głowach młodych rodziców zaczynają się kłębić pytania dotyczące wychowania potomka i posiadania zwierząt. Czy to da się pogodzić? Da się. Ale jak to w życiu – do wszystkiego warto się wcześniej przygotować, aby uniknąć historii typu: “oddam psa, bo urodziło się dziecko”. Często powodem rozstania z psem wcale nie jest dziecko lub agresja psa wobec malucha, ale zaniedbania rodziców i chaos, którego nie da się opanować. Czy chcesz czy nie, ten sławetny chaos i tak Cie dopadnie, więc masz 9 miesięcy na to, żeby ogarnąć to, co może pomóc wszystkim w osiągnięciu życiowego zen. W domu każdy powinien czuć się dobrze, ale w obliczu takich zmian, warto o to wcześniej zadbać. Ważne, żeby pies przyzwyczaił się nie tylko do tolerowania malucha, ale też zaakceptował nowe warunki, wiedział, czego się od niego oczekuje i nabył podstawowe umiejętności, które poprawią jakość życia wszystkich domowników. Prawda jest taka, że im więcej zasad uda Wam się wprowadzić przed pojawieniem się dziecka, tym łatwiej będzie Wam przejść najtrudniejsze tygodnie. Być może (czego bardzo Wam życzymy), okaże się, że Wasza latorośl to ideał, a pies pokochał nowego członka rodziny od pierwszego wejrzenia, ale na wszelki wypadek warto się ubezpieczyć i kilka zasad wprowadzić. Jak przygotować psa na pojawienie dziecka i nie zwariować? Vesper akceptuje Olka, ale zachowuje bezpieczny dystans. :) (NIE)ZAWSZE RAZEM! Idziesz do kuchni, pies za tobą. Zamykasz się w łazience, pies drapie w drzwi. Robisz krok w stronę kanapy, a pies już tam na ciebie czeka. Jeśli w mieszkaniu pies nie odstępuje Cię na krok, a gdy Twoja ręka przestaje go głaskać, głośno upomina się o pieszczoty, możesz mieć problem. Być może teraz wydaje Ci się to urocze, ale gdy w domu pojawi się noworodek, takie zachowanie może być bardzo uciążliwe. Warto przyzwyczaić psa do tego, że w ciągu dnia są momenty, gdy opiekun jest dla psa po prostu niedostępny i żadne wymuszanie tu nie pomoże. Jak to zrobić? Zacznij od wprowadzenia kilkunastominutowych sesji, kiedy nie zwracasz uwagi na psa. Możesz w tym czasie dać mu jakieś zajęcie, np. konga lub kość, aby przekierować jego uwagę i tym samym ułatwić mu zadanie. Warto dodatkowo wprowadzić tzw. bodziec różnicujący, czyli jakiś znak dla psa, np. wywieszenie kawałka szmatki zawsze w tym samym miejscu albo przestawienie krzesła w nietypowy sposób – cokolwiek, co z czasem stanie się dla psa sygnałem: “Aha, krzesło stoi pod oknem, czyli nie ma co zabiegać o uwagę pańci, bo to i tak nic nie da. Lepiej pójdę spać.”. Koniecznie trzeba pamiętać o tym, że wszystkie próby zwracania psa uwagi na siebie trzeba w tym czasie konsekwentnie ignorować. Uwaga – patrzenie na psa to też zwrócenie uwagi! :) Jeśli pies nadmiernie domaga się uwagi, warto popracować nad zmianą takiego zachowania. Po takiej sesji bodziec różnicujący powinien zniknąć, dzięki temu nasz komunikat stanie się dla psa jednoznaczny i czytelny. Początkowo psie działania mogą przybrać na sile (“Jak to, zawsze gdy szczekałem, to pańcia głaskała?! Co się dzieje? Zaszczekam jeszcze głośniej!”), ale jeśli będziemy konsekwentni, to z czasem pies zrozumie, że to nic nie daje. Obu stronom łatwiej będzie przystosować się do nowych warunków. Dlaczego warto? Wierzcie mi, noszenie noworodka i potykanie się o własnego psa, który domaga się atencji to naprawdę duży problem. Nie chodzi tylko o frustrację obu stron z tym związaną, ale o bezpieczeństwo. Nikt nie chciałby wywinąć orła z dzieckiem na rękach, depcząc przy tym swojego czworonoga. 2. LUŹNA SMYCZ TO PODSTAWA! Spacery z psem przybiorą wkrótce inną formę. Jeśli jeszcze nie udało Ci się nauczyć psa chodzenia na luźnej smyczy, to najwyższy czas nadrobić zaległości. Ogarnięcie niemowlaka i psa, który wyrywa rękę z barku to nie lada sztuka. Technik uczenia czworonoga chodzenia na luźnej smyczy jest kilka, ale jeśli masz wątpliwości, warto poprosić o pomoc trenera. Czasami wystarczy kilka wskazówek, a efekty są widoczne od razu. Jeśli pies ma wyrobiony bardzo silny nawyk ciągnięcia na smyczy można sobie pomóc stosując specjalne szelki, do których smycz przypina się na klatce piersiowej psa – u nas bardzo dobrze sprawdza się model Front Range ze sklepu TIP-TOP. Dzięki temu pies napinając smycz będzie odwracany w Twoją stronę i siła ciągnięcia będzie zdecydowanie mniejsza (uwaga na szelki tzw. “treningowe”, których mechanizm polega na wpijaniu się psu w pachy, tych nie polecam). Same szelki nie oduczą psa ciągnięcia na smyczy, do tego potrzeba aktywnego działania właściciela i treningu, ale mogą złagodzić szarpnięcia, jeśli czasu na naukę pozostało Wam niewiele. Szelki zapinane z przodu świetnie spełnią swoją rolę, jeśli pies ciągnie na smyczy. / Model Front Range – 3. “JAK TO SPACER BEZ PAŃCI?!” Będąc w ciąży oczyma wyobraźni widziałam nasze wspólne spacery. Ja, pies i dziecko, słońce las i jeszcze Kasia z Odi. :) Jednak przez dobre dwa tygodnie po wyjściu ze szpitala spacer był ostatnią rzeczą na którą miałam ochotę. Nieocenioną pomocą była dla mnie Kasia, która zabierała Vesper razem z Odi na długie spacery, a nam zostały już tylko te “techniczne” wokół bloku. Jeśli mieszkasz w domu z ogrodem pies może przez ten najtrudniejszy dla Was okres przemęczyć się bez spacerów, ale w bloku – nie ma rady. Jeśli nie masz nikogo znajomego, kto mógłby wyprowadzać psa, warto pomyśleć o petsitterze. Jeśli pies jest nieufny wobec obcych, koniecznie trzeba odpowiednio wcześniej zaznajomić go z nową osobą. Wyprowadzenie psa przez zupełnie nieznaną mu osobę może okazać się niemożliwe, a po przyjściu dziecka na świat po prostu nie będzie czasu na spokojne zapoznawanie się. Jeżeli pies jest przyzwyczajony do długich spacerów, ich nagły brak może być dla niego bardzo frustrujący, dlatego warto o to zadbać wcześniej. 4. WÓZEK, NOWY OBIEKT SPACEROWY Nie dla każdego psa spacer u boku wózka będzie czymś oczywistym. Jeśli masz nieufnego, lękliwego psa, który nie przepada za rowerami, deskorolkami i innymi podobnymi sprzętami może okazać się, że wózek to też przerażający przedmiot. Wózek, jako niezastąpiony element każdej niemowlęcej wyprawki, pojawia się w domu zazwyczaj dużo wcześniej, niż sam niemowlak. Warto oswoić psa z tym nowym sprzętem jeszcze “na sucho” – kiedy dziecko już się pojawi na świecie pierwsze spacery są dla młodych rodziców na tyle stresujące, że na swobodny i nieśpieszny trening z psem praktycznie nie ma wtedy szans. Jeśli nie wiesz jak najlepiej się do tego przygotować, zajrzyj do naszego wpisu o oswajaniu psa z odkurzaczem – z wózkiem można pracować w bardzo podobny sposób. Nawet jeśli pies reaguje obojętnie na widok wózka i świetnie opanowaliście chodzenie na luźnej smyczy, częstym problemem podczas pierwszych wspólnych spacerów jest plątanie się smyczy i wchodzenie psa pod koła wózka. Jeśli pies ma tendencje do częstej zmiany strony chodnika, zrezygnuj ze smyczy typu flexi. Znacznie łatwiej poradzisz sobie ze zwykłą smyczą. Dla komfortu spacerowania, ale także ze względów bezpieczeństwa naucz psa chodzenia po jednej stronie wózka (tak jak chodzenia przy nodze) albo zmieniania strony tylko za wózkiem, nigdy przed (najechanie kołem na łapkę to nic miłego dla wrażliwego psa, a jeśli twój pies jest silny jak czołg, może najzwyczajniej przewrócić wózek). Pamiętaj też, żeby nigdy nie przyczepiać smyczy do rączki wózka, chyba że pies jest bardzo mały i masz pewność, że w razie pociągnięcia smyczy nie przewróci wózka. Współpraca z psem podczas prowadzenia wózka to podstawa. Warto to przećwiczyć jeszcze w czasie ciąży. Niektóre niemowlaki zasypiają lub uspokajają się tylko wtedy, gdy wózek jedzie – gdy go zatrzymujemy maluch natychmiast głośno obwieszcza światu, że stojący wózek nie jest fajny i jeśli nie ruszymy to czeka nas mała awantura (tak właśnie jest w naszym przypadku :) ). Ciężko jest pogodzić to z potrzebami psa: zatrzymywaniem się co chwilę i obwąchiwaniem krzaczków. Vesper musiała nauczyć się spaceru bez zatrzymywania się do miejsca, w którym mogę puścić ją ze smyczy. Dzięki temu, że ładnie reaguje na moje sygnały (cmoknięcie, “idziemy”) nie muszę smyczą ciągnąć jej za sobą. Dzięki temu pies wie, czego się od niego oczekuje, nie jest zirytowany, a niemowlak nie ryczy. ;) 5. “POKAŻ, CO TAM MASZ?!” Kiedy jeszcze byłam w ciąży odwiedzili nas przyjaciele ze swoim psem rasy border collie, Counterem. Counter pierwszy raz widział mnie z tak dużym brzuchem i kompletnie oszalał na jego punkcie. Próbował skakać na mnie, chodził za mną po domu i ewidentnie był nim zafascynowany. Ania, jego właścicielka powiedziała, że kiedyś bawiła się z nim chowając piłkę pod bluzkę i uciekając przed psem. W efekcie Counter cały wieczór czekał, aż wreszcie wyciągnę tę wielką piłkę spod ubrania. ;) Reakcja Countera była spowodowana głównie jego wcześniejszymi doświadczeniami, ale nawet bez tego psy mogą reagować podobnie, np. wtedy gdy będziesz trzymać dziecko lub nosić je w chuście. Warto przyzwyczaić psa do tego, że trzymasz coś na rękach, np. maskotkę albo lalkę zawiniętą w kocyk. Obserwuj wtedy psa – jeśli tak jak Vesper popatrzy tylko przez chwilę unosząc głowę z legowiska, to nie masz się czym martwić. Jeśli jednak będzie wykazywać nadmierne zainteresowanie, szczekać lub skakać na Ciebie – koniecznie odzwyczaj psa od takiego zachowania zanim dziecko pojawi się w domu. Reakcje psów na niemowlę są bardzo różne co widać na przykładzie Odi i Vesper. 6. WYBADAJ REAKCJE PSA Czasem bywa tak, że pierwsze dziecko, które poznaje pies to nasz własny maluch. Jeśli nie jest zaznajomiony z dziećmi, trudno przewidzieć, jak na nie zareaguje. A reakcje mogą być przeróżne – od czystej radości w postaci wesołego łaszenia się i piszczenia, przez pełne obaw zdystansowanie (“udaję, że tam nic nie ma” – tak np. zachowuje się Vesper), aż po zachowanie agresywne. Psy zazwyczaj najgorzej reagują na małe dzieci, które już potrafią same się poruszać (w dziwny dla psa sposób). Zaznajomienie psa z niemowlakiem, który przeważnie leży lub jest trzymany na naszych rękach powinno być stosunkowo łatwiejsze. Żeby przewidzieć jak może zachować się nasz własny pies dobrze jest odwiedzić znajomych, którzy mają małe dzieci lub chociaż wybrać się na pobliski plac zabaw i mając psa pod kontrolą, obserwować jakie emocje mogą wtedy towarzyszyć psu. Oczywiście nie polecam zbliżać psa do dziecka na siłę, wystarczy zobaczyć jak się zachowuje, kiedy obserwuje dzieci z pewnej odległości. Oswajanie psa z nowymi bodźcami będzie procentować w późniejszym czasie. 7. WYSYŁANIE NA MIEJSCE Jest to jedna z bardziej przydatnych umiejętności w domu. Z perspektywy kilku miesięcy, wiem, że jest też szczególnie cenna w momencie pojawienia się nowego członka rodziny. Zadbaj o to, żeby pies miał swoje wygodne legowisko do odpoczywania i naucz go komendy “na miejsce”. Aby jednak nie była to tylko sztuczka, w stylu “pójdę na miejsce, dostanę smakołyk i koniec zadania”, naucz psa, że po komendzie “na miejsce” powinien tam przebywać przez dłuższy czas, idealnie byłoby gdyby czekał na sygnał od Ciebie, kiedy może z niego zejść. Nie jest to trudne, ale wymaga sporo pracy, konsekwencji i czasu, więc warto zacząć naukę jak najwcześniej i stopniowo podnosić wymagania wobec psa. Legowisko powinno być azylem psa – miejscem, w którym czuje się naprawdę dobrze. 8. CO TO ZA WRZASKI?! Płacz dziecka prawdopodobnie będzie zupełnie nowym dźwiękiem dla Twojego psa. Z pomocą mogą przyjść nagrania płaczu, które można bez problemu znaleźć w internecie, np. tutaj. Przyzwyczaisz psa do nowych dźwięków po prostu odtwarzając je w domu i nic dodatkowego przy tym nie robiąc (większość psów z czasem zhabituuje się na ten bodziec). Możesz też sprawić, że pies zacznie przyjemnie kojarzyć nowe dźwięki wydając mu przy tym smakołyki. Jeśli masz zacięcie szkoleniowe, możesz nauczyć psa, że dźwięk płaczu jest dla niego komendą “na miejsce”. :) Dzięki temu kiedy niemowlak zacznie płakać, nie będzie trzeba dodatkowo ogarniać psa, bo sam pójdzie na swoje posłanie. Odgłosy, które wydaje dziecko – płacz, krzyk, śmiech to nowość dla psa. Warto go z nimi wcześniej oswoić. Na zdjęciu otulocyk od Powyższe zasady zapobiegają najbardziej powszechnym problemom. Każdy pies jest inny, więc możesz dowolnie dodawać własne punkty lub wykreślać te, które Was nie dotyczą. Najważniejsze jest to, aby obiektywnie popatrzeć na psa, zastanowić się, które zachowania mogą być najbardziej problematyczne i znaleźć najlepsze rozwiązanie jeszcze w czasie ciąży. Potraktuj to jak dobry wstęp do zbudowania wyjątkowej relacji, która może powstać między psem i dzieckiem. :) Trochę informacji na ten temat znajdziecie w poprzednim wpisie o psio-dziecięcych relacjach: Dziecko, pies i Twoje zasady gry. W kolejnym poście podpowiemy, co czeka Was dalej i o czym warto pomyśleć po przyjściu dziecka na świat. Powodzenia w treningach i niech spokój będzie z Wami! M. Rasy psów przyjazne dzieciom są jednymi z najczęściej poszukiwanych. Młody człowiek, dorastając u boku zwierzęcia, uczy się odpowiedzialności, a przy okazji zyskuje także przyjaciela, z którym może budować głęboką więź. Istotne jest jednak, aby wybrać zwierzaka, który z natury będzie czerpał radość z kontaktów z najmłodszymi i jednocześnie będzie dla nich łagodny i cierpliwy. Podpowiadamy, jaką rasę brać pod uwagę, wybierając psa dla dziecka, i o czym w takiej sytuacji nie wolno zapominać. Psy domowe dla dzieci, czyli jakie? Wszyscy wiemy, że pies jest najlepszym przyjacielem człowieka. Może być także najlepszym przyjacielem dziecka. Warto jednak pamiętać, że nie wszystkie czworonogi łakną kontaktu z najmłodszymi. Wiele ras charakteryzuje się indywidualnym charakterem, dystansem i niewielką cierpliwością na głośne dźwięki i gwałtowne ruchy. Wybór zwierzęcia dla malucha nie powinien więc być przypadkowy – warto brać pod uwagę wyłącznie rasy psów przyjazne dzieciom. Czym powinna wyróżniać się taka rasa? Szukaj przede wszystkim psów, które były kształtowane do bycia towarzyszami rodziny. Psy typowo użytkowe – na przykład myśliwskie lub obronne nie zawsze sprawdzą się w roli psa dla dziecka. Warto zaznaczyć, że znakomita większość ras przy odpowiednim wychowaniu jest w stanie zaakceptować dzieci i być w stosunku do nich bardzo przyjazna. Nie zawsze jednak równa się to byciu dobrym towarzyszem dla najmłodszych. Psy idealne dla dzieci to takie, które będą towarzyszami dla całej rodziny. Powinny być cierpliwe, lubić aktywną zabawę, a jednocześnie cechować się empatią i delikatnością. Nie warto natomiast wybierać zwierząt bardzo małych, które podatne na urazy. Rasy psów dla dzieci – jaką wybrać? Hodowcy zazwyczaj nie lubią pytań o relację pies i dziecko. Nie wynika to z ich niechęci do najmłodszych, a raczej z przekonania, że pies nie powinien być prezentem dla dziecka. Nie powinno się także wymagać od najmłodszych spełniania wszystkich obowiązków związanych z posiadaniem psa w domu. Zwierzak jest własnością całej rodziny i wszyscy są za niego jednakowo odpowiedzialni. Istnieje jednak grupa ras, która zdecydowanie bardziej niż inne polecana jest dla najmłodszych. Poniżej znajdziesz zestawienie dziesięciu ras, które z pewnością mogą funkcjonować jako odpowiednie psy dla dzieci. Cavalier king charles spaniel Cavalier to niewielki spaniel, który swoją nazwę zawdzięcza angielskiemu królowi. Rasa została ukształtowana przede wszystkim do towarzystwa, dlatego jej przedstawiciele świetnie odnajdują się w rodzinie. Cavaliery są delikatne, skore do zabawy i bardzo pogodne. Potrafią także odpoczywać, dlatego będą dobrymi towarzyszami dla dorastających dzieci. Ich niewielkie rozmiary dodatkowo sprawiają, że są bezpieczne nawet dla maluchów. W towarzystwie rodziców dziecko może uczyć się spacerów z psem, pielęgnacji i karmienia bez obawy, że zwierzak niechcący wyrządzi mu krzywdę swoimi gabarytami. Golden retriever Golden retriever to psiak, którego wizerunek w popkulturze zrósł się z wizerunkiem idealnej rodziny. Psy te w istocie sprawdzają się w roli towarzyszy. Goldeny słyną z ogromnej czułości oraz nieustannej chęci do zabawy. Chociaż pierwotnie służyły przede wszystkim do polowań, obecnie są jedną z najbardziej znanych i najchętniej wybieranych ras towarzyszących. Psy te są podatne na szkolenie i posłuszne. Dobrze orientują się w terenie i uwielbiają aportować. Świetnie sprawdzają się jako przyjaciele dorastających dzieci. Lubią mieć z nimi kontakt i chętnie biorą udział w różnych zabawach. Samojed Samojedy przyciągają wzrok pięknym i bardzo gęstym białym futrem. Pies tej rasy w uczuciach nie jest szczególnie wylewny, jednak docenia pieszczoty i bardzo się z nich cieszy. Samojed ma bardzo łagodny charakter. Słynie z tego, że uwielbia dzieci i chętnie bawi się z nimi piłką lub frisbee. Warto jednak pamiętać, że – tak jak wszystkie psy nordyckie – jest on sporym indywidualistą. Jego wychowanie wymaga konsekwencji i doświadczenia, dlatego nie nadaje się dla osób, które jeszcze nigdy wcześniej nie miały psa. Dodatkowo samojedy potrzebują dosyć intensywnego wyczesywania swojej gęstej sierści. Są to psy wymagające, które jednak doskonale uczą młodych ludzi odpowiedzialności i funkcjonowania ze zwierzakiem Springer spaniel angielski Springer spaniel angielski został wyhodowany w celu polowania na ptactwo. Obecnie jest jednak doskonałym psem rodzinnym, który uwielbia dzieci i chętnie wchodzi z nimi w interakcje. To bardzo czułe psy, które do każdego podchodzą z ogromną sympatią i otwartością. Angielski spaniel będzie czuł się świetnie w aktywnych rodzinach, które uwielbiają wspólne spacery. Bawi się w aportowanie, wykonuje sztuczki i w razie potrzeby pilnuje dzieci. Psy tej rasy wymagają dosyć dużej aktywności i systematycznej pielęgnacji, są jednak doskonałymi psami dla dzieci. Maluchy mają przy szansę uczyć się wszystkiego, co trzeba wiedzieć na temat opieki nad psem. Berneński pies pasterski Berneński pies pasterski to wszechstronna rasa, która bardzo często wybierana jest przez rodziny z dziećmi. Berneńczyki są dosyć dużymi psami, dlatego polecane są raczej dla dorastających dzieci niż dla maluchów. Ze względu na swoje gabaryty nie powinny być wyprowadzane na spacer wyłącznie przez dzieci. Psy tej rasy w codziennym życiu są niezwykle łagodne i zrównoważone. Nie unikają kontaktu z domownikami, wręcz przeciwnie – uwielbiają z nimi przebywać i chętnie biorą udział w zabawie. W stosunku do dzieci są opiekuńcze i bardzo cierpliwe. Ich szkolenie jest stosunkowo proste, a same berneńczyki – niezwykle inteligentne. Maltańczyk Maltańczyk to niezwykle sympatyczny mały pies dla dziecka, który został ukształtowany na idealnego towarzysza dla rodziny. Jest nie tylko piękny, ale także bardzo inteligentny. Szybko się uczy a ułożenie go nie jest trudne nawet dla nieco mniej doświadczonych opiekunów. Maltańczyki chętnie biorą udział w zabawach z dziećmi. Warto jednak pamiętać, że są delikatne i przez maluchy powinny być traktowane jako partnerzy, a nie zabawki. Ich wesołe usposobienie sprawia, że szybko zjednują sobie wszystkich członków rodziny. Pieski tej rasy nie wymagają także bardzo intensywnej dawki ruchu. Owczarek podhalański Owczarek podhalański to prawdziwa duma polskiej kynologii. Psy tej rasy są bardzo opiekuńcze i słyną z dużej miłości do dzieci. Oprócz gęstej okrywy włosowej wyróżnia je także bardzo duży wzrost i pokaźna waga, dlatego powinny być towarzyszami raczej starszych dzieci niż maluchów. Owczarek podhalański potrzebuje dużego terenu, który mógłby regularnie patrolować. Jest bardzo inteligentny, jednak jego silny charakter wymaga intensywnego szkolenia i sporego doświadczenia w pracy z psami. Odpowiednio ułożone są doskonałymi towarzyszami rodziny, a dla swojego człowieka zrobią wszystko. Labrador Labradory to niezwykle energiczne psiaki, które wprost uwielbiają dzieci. Chętnie wchodzą z nimi w interakcje i bawią się do utraty tchu. Pomimo swoich rozmiarów są bardzo delikatne dla najmłodszych członków rodziny. Należy jednak uważać na to, aby w przypływie entuzjazmu nie poturbowały bardzo małych dzieci. Labrador to wszechstronna rasa. Psy te świetnie sprawdzają się zarówno na polowaniach, jak i podczas codziennego życia z rodziną. Wymagają dosyć dużej aktywności, są bardzo inteligentne i szybko się uczą. Są mistrzami aportowania i chętnie ćwiczą je na łąkach, w parku lub na plaży. Terier tybetański Teriery tybetańskie słyną ze swojej dużej żywiołowości i wesołego charakteru. Są praktycznie pozbawione agresji i bardzo otwarte, dlatego doskonale sprawdzają się jako towarzysze dla dzieci. Te średniej wielkości psy bardzo szybko się uczą i są niezwykle inteligentne. Nie wymagają ogromnej aktywności fizycznej, jednak chętnie wybierają się na spacery i patrolują ogródek. Teriery tybetańskie nie wymagają bardzo intensywnej pielęgnacji. Są zdrowe i odporne, uchodzą także za długowieczne. Jeżeli zdecydujesz się na takiego psiaka, twoje dzieci zyskają doskonałego przyjaciela na wiele lat. Buldog francuski Buldogi francuskie uchodzą za rasę kontrowersyjną ze względu na budowę pyska i kośćca. Kupione w dobrej hodowli i odpowiednio traktowane, żyją w zdrowiu przez wiele lat. Uchodzą za doskonałych towarzyszy zarówno dla osób starszych, jak i dla dzieci. Buldog francuski jest sympatycznym i bardzo uczuciowym psiakiem. Jego niewielkie rozmiary sprawiają, że będzie czuł się dobrze niemal w każdym środowisku. Pieski te są bardzo inteligentne, dlatego szybko się nudzą. Wymagają stymulacji intelektualnej i różnorodnych zabaw, dlatego towarzystwo dziecka będzie dla nich szansą na różnorodne formy aktywności. Warto jednak pamiętać, że są to delikatne zwierzaki, na które trzeba uważać. Pies dla dziecka – o czym pamiętać? Zanim wybierzesz psa dla swojego dziecka pamiętaj, że kiedy do twojego domu trafi czworonóg, to ty będziesz za niego odpowiedzialny. Zarówno moralnie, jak i prawnie. Dziecko może uczestniczyć w różnego rodzaju aktywnościach i elementach pielęgnacji zwierzaka, jednak jego obowiązki powinny być dostosowane do możliwości i wieku. O tym jak wychowywać dziecko z psem, przeczytasz na Nawet najbardziej zaangażowane dziecko nie ma możliwości, w razie potrzeby, zabrać psa do lekarza weterynarii ani opłacić jego leczenia. Szkolenie także powinno leżeć w gestii rodzica. Właśnie dlatego, zanim zdecydujesz się na kupno psa dla dziecka, zastanów się, czy jesteś gotowy poświęcać zwierzęciu swój czas i środki. Czy pies dla dzieci to tylko rasowiec? Wiele osób woli adoptować zwierzaka ze schroniska lub fundacji. Nic nie stoi na przeszkodzie, pamiętaj jednak, że pies, który będzie miał kontakt z dziećmi, powinien być przewidywalny. Dlatego dobrym rozwiązaniem będzie zgłoszenie się do domu tymczasowego i wypełnienie ankiety, w której określisz zarówno swoje oczekiwania, jak i warunki, które możesz zaoferować. W ten sposób otrzymasz zwierzaka, który będzie dobrze pasował do twoich potrzeb. Warto także pamiętać o tym, że rozmiar psa i jego cechy powinny być dopasowane do wieku dziecka. Duże zwierzaki niekoniecznie będą dobrym rozwiązaniem dla malucha przed piątym rokiem życia. Wiele zależy jednak do warunków i twojego zaangażowania. Uczul dziecko, że pies jest zwierzęciem, które odczuwa ból i wymaga delikatności w obchodzeniu się z nim. Nawet najbardziej spokojna zabawa powinna odbywać się pod nadzorem dorosłego. Jaki pies dla dziecka będzie najbardziej odpowiedni? Ten, który zostanie odpowiednio socjalizowany i ukształtowany. Możesz zdecydować się na przedstawiciela określonej rasy albo kundelka, który będzie jednak dobrze znany swoim tymczasowym opiekunom. Pamiętaj, że największa odpowiedzialność zawsze spoczywa na tobie. Dziecko jest towarzyszem życia psa, ale nie jego prawnym opiekunem. Nie z każdą sytuacją będzie umiało sobie poradzić. Książki o psach, które warto przeczytać: 1. Tajemnice psiego umysłu, Stanley Coren 2. Jak rozmawiać z psem, Stanley Coren 3. Sygnały uspakajające. Jak psy unikają konfliktów, Rugaas Turid 4. Pies, który kochał zbyt mocno, Dodman Nicholas 5. Okiem psa, Fisher John 6. Zapomniany język psów. Jak zrozumieć najlepszego przyjaciela człowieka, Fennell Jan 7. Szczenię doskonałe, Bailey Gwen 8. Pies i człowiek. Jak żyć zgodnie pod jednym dachem, Jean Donaldson 9. Drugi koniec smyczy. Jak kształtować więź z psem, Patricia McConnell 10. Dominacja u psów. Prawda czy mit, Barry Eaton 1. Tajemnice psiego umysłu, Stanley Coren Większość wielbicieli psów traktuje swoich czworonożnych przyjaciół jak członków rodziny, a co za tym idzie, uważa, że psy czują, rozumieją i myślą, tak jak ludzie. Podobnie sądzi profesor psychologii Stanley Coren. Autor odpowiada na wiele nurtujących pytań dotyczących słuchu, węchu, czucia, smaku, a także osobowości, świadomości i umiejętności psów. Opowiada o tym, przytaczając wiele ciekawych anegdot, przedstawia wyniki swoich badań, często mówi o zachowaniach swoich własnych podopiecznych. 2. Jak rozmawiać z psem, Stanley Coren Profesor Stanley Coren jest wykładowcą psychologii na Uniwersytecie Kolumbii Brytyjskiej, autor The Left-Hander Syndrom, Inteligencja psów, Sleep Thieves, What Do Dogs Know?, Dlaczego kochamy psy? Prowadzi własny program telewizyjny Good Dog! Mieszka w Vancouver, w Kolumbii Brytyjskiej, w Kanadzie. Opierając się na poważnych badaniach nad zachowaniem zwierząt, (…)a także na latach własnych doświadczeń, Coren dowodzi, że przeciętny pies domowy jest w stanie rozumieć ludzką mowę na poziomie dwuletniego dziecka. Wprawdzie rozmowy na poziomie Lassie, wykreowane przez hollywoodzką fabrykę snów możemy odłożyć między bajki, ale dzięki Corenowi przekonujemy się, że prawdziwe porozumiewanie się z psami, daleko wykraczające poza ramy wydawania i słuchania komend, jest możliwe. Coren zajmuje się nie tylko słowami, dźwiękami, działaniami i znakami, jakimi my możemy przekazywać psom rozmaite komunikaty, ale także opisuje znaki i komunikaty, jakie one wysyłają do nas. Łatwe do zastosowania sposoby, dzięki którym my, ludzie możemy naśladować język, w jakim psy porozumiewają się miedzy sobą, sugestywne rysunki, objaśniające subtelności mowy ciała, oraz podręczny słowniczek i rozmówki w pieskim, czynią z tej książki niezastąpiony podręcznik dla miłośników psów, dzięki któremu będą mogli nawiązać prawdziwy, głęboki kontakt ze swoimi ulubieńcami. 3. Sygnały uspakajające. Jak psy unikają konfliktów, Rugaas Turid Mój pies jest tak mądry, że tylko mówić nie umie – jakże często zdanie to pada z ust ludzi, którym wydaje się, że doskonale znają swojego nic bardziej błędnego – nasz pies mówi! Wprawdzie nie w znaczeniu werbalnym, za to posiada wrodzona umiejętność posługiwania się rozwiniętym systemem sygnałów mowy ciała. Za ich pomocą komunikuje się nie tylko z innymi psami, ale również z istotami spoza swojego gatunku. Znajomość sygnałów uspokajających, jak je nazwa a Turid, ułatwi nam wzajemne zrozumienie, nie tylko na placu szkoleniowym, ale przede wszystkim w życiu codziennym. Pozwoli nam poznać pasjonujący świat psów. Dzięki ludziom takim jak Turid Rugaas zaczynamy w prawdziwy sposób komunikować się z naszymi czworonożnymi przyjaciółmi. Tradycyjne metody tresury opierające się na stosowaniu siły i wymuszaniu podporządkowania się naszej woli, ustępują dziś miejsca metodom pozytywnym, polegającym na współpracy z psem, wzajemnym zrozumieniu i szacunku. Jedno jest pewne. Po przeczytaniu tej książki już nigdy nie spojrzymy na psa w ten sam sposób, co do tej pory. Zobacz też: 10 sygnałów uspokajających u psów, które warto znać 4. Pies, który kochał zbyt mocno, Dodman Nicholas “Pies, który kochał zbyt mocno” to nowatorski poradnik z zakresu psychologii psa. Książka w przystępny sposób ukazuje problemy dotyczące zaskakujących często zachowań, z jakimi mogą spotkać się właściciele psów. Co zrobić, gdy pies rzuca się z zębami na dzwoniący telefon? Jak pomóc psu, który boi się czwartków? Dlaczego niektóre psy obsesyjnie polują na własny ogon? Niektóre z tych zachowań mogą wynikać z błędów wychowawczych popełnionych przez właściciela, a inne z nich mają podłoże psychiczne. W książce znajdziemy również wiele cennych rad na temat postępowania z psami dominującymi i agresywnymi oraz panowania nad ich niepożądanymi zachowaniami. Analizując różnego typu agresywne zachowania, autor docieka do ich źródeł i pokazuje odpowiednie metody pracy z psem. Skuteczne może okazać się odpowiednie szkolenie i wychowanie. Czasem niezbędna jest porada doradcy behawioralnego czy lekarza weterynarii – specjalisty zachowań zwierząt. Dr Dodman w swoim nowatorskim podejściu do diagnozowania i leczenia zaburzeń zachowań u psów, uzupełnia w uzasadnionych przypadkach działanie psychologiczne środkami farmakologicznymi, wskazując różne możliwości niesienia pomocy naszym ulubieńcom. 5. Okiem psa, Fisher John Ta z humorem napisana książka jest pierwszym na polskim rynku wydawniczym poradnikiem psychologii psa. Autor omawia w niej błędy wychowawcze powszechnie popełniane przez właścicieli psów, oraz radzi, jak ich unikać. 6. Zapomniany język psów. Jak zrozumieć najlepszego przyjaciela człowieka, Fennell Jan Kierując się przede wszystkim zrozumieniem języka, jakim posługują się wilki i psy w stadzie, autorka opracowała własną metodę rozwiązywania problemów pojawiających się często między psem i jego opiekunami. Jej metoda w zasadzie sprowadza się do podstawowych, ale niestety zapomnianych prawd – przywróćmy psom poczucie przynależności do stada, pokażmy im, gdzie w hierarchii stada jest ich miejsce. Z książki dowiemy się, jak Jan dawała sobie radę w konkretnych przypadkach, kiedy okazywało się, że psy widzą świat inaczej niż spodziewamy się tego my – ich właściciele. 7. Szczenię doskonałe, Bailey Gwen Szczenię doskonałe jest książką dla tych, którzy już mają, lub dopiero zamierzają nabyć szczenię, i chcą je wychować na szczęśliwego i zawsze dobrze zachowującego się psa. Opierając się na najnowszych badaniach, autorka dowodzi, że o wiele skuteczniejsze jest zapobieganie problemom niż walka z nimi. Zastosuj się do porad Gwen Bailey, a skończą się twoje problemy z pogryzionymi butami, ciągnięciem za smycz czy agresywnym zachowaniem twojego psa. Ta książka to pozycja klasyczna, dzięki której wychowano całe pokolenia doskonałych szczeniąt. Podczas zajęć psiego przedszkola, które prowadzę, stosuję wiele zawartych w niej rad i mogę potwierdzić, że od opublikowania pierwszego wydania są one nadal aktualne. Tak właśnie dzieje się z naprawdę dobrymi książkami. Polecam szczerze ten poradnik zarówno właścicielom szczeniąt, jak i trenerom. 8. Pies i człowiek. Jak żyć zgodnie pod jednym dachem, Jean Donaldson Najbardziej prowokująca i zarazem inspirująca książka na temat zachowań psów i ich szkolenia. Tysiące psów uznaje się za beztalencia tylko dlatego, że nie chciały, lub nie potrafiły nauczyć się poleceń właścicieli. O niektórych mówi się nawet, że są niezrównoważone psychicznie, a orzeka się to na podstawie zachowań, które przecież nakazuje im ich psia natura! Szczekanie, gryzienie, obwąchiwanie i obskakiwanie ludzi, a nawet walki z innymi psami, to dla naszych czworonożnych przyjaciół zachowania równie naturalne, jak merdanie ogonem czy zakopywanie kości. Zadaniem człowieka jest ułożenie psa i takie wpłynięcie na jego zachowania, aby nie przeszkadzały one ludziom, i były możliwe do zaakceptowania w naszej kulturze. Niestety, pies postępujący zgodnie z zasadami właściwymi jego gatunkowi, często popada w konflikt z normami ustanowionymi przez ludzi. Nie czyniąc więc w jego mniemaniu niczego złego, naraża się na niezrozumienie, odrzucenie, a nawet i fizyczną przemoc ze strony człowieka. Trudno chyba o bardziej dramatyczny przykład „zderzenia kultur”! 9. Drugi koniec smyczy. Jak kształtować więź z psem, Patricia McConnell Pies jest mistrzem w dostrzeganiu naszych nawet najdrobniejszych ruchów i zachowań i odbiera on każdy z nich jako ważny i posiadający swoje znaczenie. Tym niezwykle ważnym i mądrym stwierdzeniem Patricia McConnell rozpoczyna swoją książkę. Uświadamiając sobie tę prawdę, zaczynamy dostrzegać oczywisty sens każdej z porad autorki dotyczących komunikacji z psem. W książce DRUGI KONIEC SMYCZY autorka uświadamia nam, że niektóre nasze zachowania mogą być zinterpretowane przez psa zupełnie inaczej niż przez nas. Na przykład, nasze serdeczne uściski z bliską osobą, przez psa mogą być odczytane jako zachowanie agresywne i może on odczuwać w takiej sytuacji niepokój. Jak więc znaleźć wspólny język? Okazuje się, że wcale nie jest to takie trudne. Często wystarczy bardzo niewielka zmiana w tonie głosu czy w naszej postawie, aby pies zaczął rozumieć nasze polecenia, tak, jakbyśmy tego chcieli. Patricia podaje proste wskazówki, które pomogą nam nakłonić psa do pożądanego zachowania. Na przykład, najlepszym sposobem ma powstrzymanie psa od nachalnych zachowań, którymi usiłuje on zwrócić na siebie naszą uwagę, jest po prostu odwrócenie wzroku i nie nawiązywanie kontaktu dopóki zachowuje się niewłaściwie. Książka będzie niezwykle cenną pomocą dla każdego, kto pragnie nawiązać z psem prawdziwą, silną więź opartą nie tylko na emocjach, ale także na wzajemnym, dobrym zrozumieniu. 10. Dominacja u psów. Prawda czy mit, Barry Eaton Dr Ian Dunbar: “Dominacja u psów – prawda czy mit” to mała książka o wielkim przesłaniu. Bez zbędnych słów Barry Eaton obala mit dominacji oraz wynikający z niego przewrotny program obniżania statusu psa w rodzinie, który nie jest niczym innym jak nieuzasadnionym uprzykrzaniem życia psów przez właścicieli. Prof. Ray Coppinger: Najskuteczniej uczymy się poprzez kwestionowanie starych teorii. Ta książka bez wątpienia to robi. Jean Donaldson: Dziękuję za umożliwienie mi przeczytania tej fantastycznej książki. Teoria dominacji, tak silnie utrwaliła się w świadomości społecznej tylko przez sam fakt, że została powielona w olbrzymiej ilości książek, że próby wykorzenienia jej czasem przypominają walkę z wiatrakami. Turid Rugaas: Ogromne gratulacje! W końcu doczekaliśmy się małej i prostej książki na bardzo ważny i bardzo źle interpretowany przez szkoleniowców temat. Książki o psach – recenzje i artykuły na Pozytywne szkolenie psów dla żółtodziobów. Pamela Dennison Zamieszczone: 12 sierpnia 2017 Pozytywne szkolenie psów w książce Pameli Dennison jest opisane bardzo przystępnie i ciekawie – od samych podstaw, po radzenie sobie z różnymi codziennymi sytuacjami. Książkę polecamy wszystkim miłośnikom czworonogów, niezależnie od ich doświadczenia w szkoleniu. Czym właściwie jest szkolenie pozytywne? Autorka szczegółowo wyjaśnia szkolenie pozytywne w pierwszej części książki i obala najczęstsze mity z nim związane. Znajdziemy […] 0 komentarzy Człowiek i pies. O głaskaniu, stresie i oksytocynie [RECENZJA] Zamieszczone: 18 lipca 2017 Premiera książki “Człowiek i pies. O głaskaniu, stresie i oksytocynie” miała miejsce w czerwcu 2017 r. Jej autorzy – Christoph Jung i Daniela Pörtl – zajmują się badaniem relacji między człowiekiem a psem i w publikacji przedstawiają wyniki tych badań. Próbują odpowiedzieć na pytanie, co niezwykłego jest w tej więzi, czy pies jest szczęśliwy w swojej […] 0 komentarzy Psie Sprawki, Joanna Krupa [RECENZJA] Zamieszczone: 16 lipca 2017 Książka “Psie sprawki” autorstwa Joanny Krupy została wydana w 2017 r. Pierwsza część książki to 12 historii adopcji psów. Wśród nich są opowiadania autorki, która sama przygarnęła czworonogi. W drugiej części znajdziemy przewodnik po adopcji psa oraz spis schronisk dla bezdomnych psów w Polsce. Autora cały zysk z książki przekazuje wybranym schroniskom. W książce znaleźliśmy nawiązanie do programu […] 0 komentarzy Najlepszy przyjaciel. Człowiek i pies – bohaterstwo podczas drugiej wojny światowej [RECENZJA] Zamieszczone: 25 kwietnia 2017 Historia pointerki Judy i jej opiekuna Franka Williamsa – technika Królewskich Brytyjskich Sił Powietrznych – to poruszająca opowieść o psiej przyjaźni i lojalności, a jednocześnie niezwykłe opowiadanie o drugiej wojnie światowej. Według nas jest to obowiązkowa lektura dla każdego miłośnika psów oraz historii. Judy – psi przyjaciel i bohaterka drugiej wojny światowej Judy była angielskim pointerem o […] 0 komentarzy Pierwsza pomoc i leczenie psów ukąszonych przez żmiję zygzakowatą Zamieszczone: 16 kwietnia 2017 TA KSIĄŻKA MOŻE URATOWAĆ ŻYCIE TWOJEGO PSA! Zostały opisanie w niej sposoby udzielania pierwszej pomocy psu ukąszonemu przez żmiję przez jego opiekuna. Przedstawiono też pierwszy raz tak dokładnie etapy leczenia przez lekarza weterynarii po przywiezieniu zwierzęcia do lecznicy weterynaryjnej. W interesujący sposób przekazano informacje o gatunkach węży w Polsce oraz o sposobach ich rozpoznawania. Wiele […] 0 komentarzy Fitness z psem. Program ćwiczeń na codzienny spacer [RECENZJA] Zamieszczone: 15 listopada 2016 Taki tytuł musi zainteresować każdego, kto lubi aktywnie spędzać czas ze swoim psem! Książka zawiera szczegółowy i przystępny opis treningów zarówno dla początkujących jak i zaawansowanych. Autorka Hester podkreśla, że ćwiczyć można z każdym psem (niezależnie od wielkości, rasy, czy wieku) – wystarczy wiedzieć jak oraz zachować umiar. Na początku znajdziemy najważniejsze zasady dotyczące ułożenia planu treningowego, podstaw treningu […] 0 komentarzy Książki o psach: lista 10 lektur, które warto przeczytać [LISTA] Zamieszczone: 15 listopada 2016 Książki o psach, które warto przeczytać: 1. Tajemnice psiego umysłu, Stanley Coren 2. Jak rozmawiać z psem, Stanley Coren 3. Sygnały uspakajające. Jak psy unikają konfliktów, Rugaas Turid 4. Pies, który kochał zbyt mocno, Dodman Nicholas 5. Okiem psa, Fisher John 6. Zapomniany język psów. Jak zrozumieć najlepszego przyjaciela człowieka, Fennell Jan 7. Szczenię doskonałe, Bailey Gwen 8. Pies i człowiek. Jak […] 8 komentarzy Autor: | Zdjęcie:

budowa psa dla dzieci